5. (baxma: gəncliyini bada vermək)
neçə vaxtdır bu sual ətrafında düşünüb dayanırdım. axı mənim də ən gözəl illərim bərbad keçib və hələ də keçməkdədir. maddi imkanı zəif olan bir ailədə doğulmuşdum, yaşadığımız yer gecəqondular arasında idi, məhləmizdən isə söz açmaq istəsəm gərək bunu ayrı-ayrı başlıqlar altında yazam; nəşəxorlar, pedofillər və s.
atam da alkoqolik idi. elə bundan qaynaqlanır ki, uşaq vaxtı atamla bağlı yaxşı xatirələrim çox azdır. çünki əksər vaxtlar anamı döyməklə məşğul olurdu mənə ayıracaq pis və ya yaxşı vaxtı qalmırdı.
uşaqlıq illərimi məhz buna görə bərbad keçirdiyimi düşünürəm. təsəvvür edin ki, birinci sinifə gedəcəksiniz və bütün geyimlərinizi qohumlardan-qonşulardan qapı-qapı özünüz yığırsınız. bundan əlavə özünüzə ilk dəftəri də butulka yığıb satmaqla qazandığınız pulla alırsınız. uşaqlıq illəri getdi, gəlin indi yeniyetməlik dövrünə baxaq.
yeniyetmə olduğum müddət bütün pis vərdişlərə artıq yiyələnmişdim deyə pozulmaq ehtimalım yoxdu deyə düşünürdüm amma var imiş. hər cürə cinayət yükü daşıyan işləri yavaş-yavaş özünün elədiyini görəndə insan həyatına nifrət edir və səbəbsiz yerə buna görə kimisə günahlandırırsan. məktəbdən qaçıb parkda nəşənin təsiri altında uzanmağın isə günahı yalnız mənim üzərimdə ola bilərdi. amma onda uşaq idik belə düşünmürdüm. valideynlərim bir çox şeyi bilsə də səslərini çıxarmırdılar. çünki onların heç vecinə də deyildim. onlar ancaq bir birlərini qırmaqla məşğul idilər. evə gələndə əgər azca da olsa enerjiləri qalmışdısa gecə saat 1də mənim zəif şəkildə qapını döyməyimlə açırdılar və sonra təxminən 30 dəqiqə müddətində danlayırdılar. yeniyetməlik də beləcə hədər olmuşdu. qaldı gənclik.
indi atam qəsdən adam öldürməkdən həbsdədi, anama və ailəmin digər fərdlərinə baxmaq məcburiyyətində qalmışam. təbii ki, həyat çox çətindi. bundan əlavə bu həyat bir gəncin yaşamalı olduğu həyat deyil. ən azından maraqlı insanlarla həm söhbət olub həftəsonları gözəl bir book cafe-də əyləşərək mədəni istirahət etmək imkanı olmalıdır bir gəncin. məndə təəssüf ki, sadaladıqlarımın heç biri yoxdu. bax beləcə bir həyatı bərbad keçirmək olar. indi deyə bilərsiniz ki, hələ son deyil. doğrudur, onsuzda keçmişdə ilişib qalan biri olsam indiyə özümü öldürmək kimi bir aktı yerinə yetirmişdim və siz də intihar başlığı altında mənim ölüm xəbərimi yazırdınız. bu olmadısa deməli davam etmək lazımdır. amma yaddan çıxarmaq lazım deyil ki, bu həyat bundan sonra da hər il bərbad keçəcək